Recht voor zijn raap of verpakt in symboliek: de kunst zit boordevol verwijzingen naar de liefde. Denken we aan verliefdheid, dan zijn daar Amor en Venus. Het huwelijk? Rembrandts ‘Joodse bruidje’ verschijnt op het netvlies. Een gepassioneerde zoen? Onvermijdelijk: ‘De kus’ van Auguste Rodin.
Klik hier om het hele artikel te lezen.
Anne Geene (1983) won onlangs de Volkskrant Beeldende Kunst Prijs. Ze exposeerde vervolgens met niemand minder dan herman de vries in een mooie, gelijkwaardige duo-expositie bij Galerie Wit in Wageningen. Je zou kunnen zeggen dat Geene en de vries kunstenaars van dezelfde doelgroep zijn. In hun werk laten ze beiden de natuur aan het woord. Hoe klein hun ingrepen soms ook zijn, hun bijzondere kijk blijft je bij.
Klik hier om het hele artikel te lezen.
Bessen met suiker. Dat krijgen de Amsterdamse weesmeisjes op 27 juli 1876. Het is een traktatie van kunstenaar Max Liebermann (1847-1935), die ze met toestemming van de directeur had geschilderd. Op de schilderijen die hij vervolgens maakte, staan niet alleen de in uniform gehulde meisjes in de binnentuin van het weeshuis centraal. De weergave van het licht is minstens zo belangrijk. Niet voor niets stond Liebermann sindsdien bekend om zijn lichtvlekken.
Klik hier om het hele artikel te lezen.
Seet van Hout (Nijmegen 1957) houdt van bloemen, in alle stadia van hun korte levens en in de vorm van botanische prenten. In haar werk, met titels als 'Blumenzucht' en 'Garden Divine', vloeit de verf uit tot kleurrijke bloemvormen.
Klik hier om het hele artikel te lezen.
In de tuin staat een blauw hondenbeeldje met een genietende uitdrukking op zijn kop in de zon. Een monumentje voor zijn vorige hond. De nieuwe hond dartelt er met een stokje in de bek omheen. In huis vult een gestapelde salon-hanging van tekeningen de wanden. ‘Ik verzamel werk van psychiatrische patiënten,’ vertelt Joost van den Toorn (1954).
Klik hier om het hele artikel te lezen.
De giraf: een exotisch en elegant dier dat met zijn ranke lange nek, uitzonderlijke lichaamsproporties en sierlijke wimpers nog altijd tot de verbeelding spreekt. Beeld je eens in hoe dat eeuwen geleden was. Om voor het eerst oog in oog staan met dit imposante dier, dat men hooguit van bestiaria kende. Het overkwam de Fransen in de herfst van 1826, nadat de Egyptische onderkoning Mohammed Ali drie Europese vorsten een diplomatiek cadeau gaf in de vorm van een giraf.
Klik hier om het hele artikel te lezen.
Op een draaischijf staat een zwijntje in de maak. Terwijl Tom Claassen vertelt, draait hij aan de schijf om het kleibeest van verschillende kanten te bekijken. Het heeft de uiterlijke kenmerken van een zwijn - typerende snuit, slagtanden, oren -, maar laat het maakproces nog eerlijk zien met glimmend ijzerdraad dat uit de klei tevoorschijn komt. ‘Dat gebruik ik altijd voor het geraamte, maar heeft langzaamaan zijn weg naar de buitenkant gevonden.’
Klik hier om het hele artikel te lezen.
Marmer, een zwaar en tegenwoordig onder kunstenaars weinig gekozen materiaal. We associëren het al snel met klassieke beeldhouwkunst. De aanpak van Milena Naef (Engen, Duitsland 1990) is anders. Het marmer heeft voor haar een persoonlijke betekenis. Het ambacht van het steenhouwen wordt al vier generaties beoefend in haar familie. Als beeldhouwer zoekt Naef naar haar eigen plek binnen die traditie door het marmer in verbinding te brengen met haar lichaam.
Klik hier om het hele artikel te lezen.
Vanuit een met zorg gemaakt transportkistje staren twee kraaloogjes me indringend aan. Ze worden omgeven door een rood gezicht, stugge wilde haren en een mondje met tandjes als van een piranha. ‘Geweldig, hè? Deze durf ik bijna niet in mijn huis op te hangen,’ zegt Frank van der Linden lachend. ‘Het heeft iets voodoo-achtigs. Maar volgens de kunstenaar, Jorn van Leeuwen, moet je hem juist ophangen; hij verjaagt kwade geesten.’
Klik hier om het hele artikel te lezen.
Michel van de Laar komt volgens eigen zeggen uit een restauratorendynastie. Zijn opa was restaurator en kunstschilder, zijn vader en tantes restaureerden en Michel zelf is met zijn vak inmiddels aardig bekend in den lande. Hij was jarenlang restaurator van het Rijksmuseum en heeft een eigen restauratieatelier in Amsterdam en Den Bosch. Het grote publiek kent hem van twee seizoenen ‘Het geheim van de meester’, het populaire televisieprogramma waarin beroemde meesterwerken worden gereconstrueerd.
Klik hier om het helem artikel te lezen.
In het Brabantse dorp Schaijk hielden voorbijgangers het al maanden nauwlettend in de gaten: aan de voorzijde van een woonhuis verrees een white cube. Een ruimte met strakke witte wanden en grote, uitnodigende raampartijen, die lijken te zeggen: kom binnen. Dat kan inmiddels. Op 3 november vond de grand opening plaats van Atelier Anders. Een galerie, maar dan anders.
Klik hier om het hele artikel te lezen.
Tijdens de Dutch Design Week stond Eindhoven weer bol van de vernieuwende, verrassende of simpelweg mooie ontwerpen. Met het enorme aanbod is kiezen is geen sinecure, maar wat wij nooit overslaan is de Graduation Show van de Eindhovense Design Academy. Hier presenteren de talenten van de toekomst zich. Wij kozen zes jonge talenten uit: Tamara van Roij, Marija Dondovic, Kristaps Polïtis, Julian Chien-Yi Lim, Billie van Katwijk en Aurore Brard.
Klik hier om het hele artikel te lezen.
In zijn atelier op de bovenverdieping van zijn huis in het Noord-Hollandse Winkel heeft Eric een aantal doeken opgehangen. Een diep donkergroen schilderij trekt direct de aandacht. Het is duister, dreigend haast. Als mijn ogen even zijn gewend, ontdek ik echter steeds meer kleuren en lagen. In de diepte schuilt nog steeds duisternis, maar er zijn ook lichtpuntjes in de vorm van lichtere, soms bijna fluorescerende toetsen in verschillende opgewekte kleuren. Alsof je aan de rand van een donker bos staat, maar nog niet echt de moed hebt om er in te lopen.
Klik hier om het hele artikel te lezen.
Als een kluizenaar leefde hij in Londen. In de bloeitijd van de Haagse School, waartoe zijn broers Jacob en Willem behoorden, zonderde Matthijs Maris (1839-1917) zich af op om een manier te vinden om uitdrukking te geven aan zijn eigen mind. Een opgave, want hoe kun je je diepste zielenroerselen vangen in aardse materialen als krijt en verf?
Voorafgaand aan de tentoonstelling ‘Matthijs Maris’ is in het restauratieatelier van het Rijksmuseum een uitvoerig materiaal-technisch onderzoek uitgevoerd. Welke inzichten leverde dat op? Een kijkje achter de schermen.
Klik hier om de Matthijs Maris-special te lezen.
‘Mijn kunst komt voort uit hallucinaties die alleen ik kan zien.’ Met haar stippen, tentakels, pompoenen en spiegelkamers maakt Yayoi Kusama (Matsumoto, 1929) ons deelgenoot van een heel persoonlijk en eigen universum. De inmiddels 88-jarige kunstenares woont al bijna veertig jaar in een psychiatrische instelling. Ze is nooit gestopt met kunst maken, is zelfs bijzonder productief, werkte recentelijk samen met modehuis Louis Vuitton en opende deze maand haar eigen museum in Tokio: het Yayoi Kusama Museum.
Klik hier om het artikel te lezen.
In het voormalige gemeentehuis van het Gelderse Oosterbeek, van oudsher een kunstenaarsdorp, hangt een schat aan negentiende- en twintigste-eeuwse kunst. Uit de werken van Jozef en Isaac Israëls, Johan Barthold Jongkind, Leo Gestel, Jan Sluijters en Jan Toorop spreekt de persoonlijke voorkeur van eigenaar Bob Albricht: ‘Een voorliefde.’
Klik hier om het hele artikel te lezen.
In ca. 60 portretten van Emma, Wilhelmina, Juliana, Beatrix en Máxima wordt het verhaal verteld van vijf krachtige vrouwen, die de moderne geschiedenis van ons land mede hebben vormgegeven. Het boek toont de vorstinnen in ambt, maar gunt ons ook een kijkje in het privéleven van de Oranjes. Emma poseerde voor Jan Toorop, Thérèse Schwartze portretteerde Wilhelmina, Juliana stond portret voor Sierk Schröder, Marthe Röling legde Beatrix vast en Erwin Olaf Máxima. Verschenen bij de gelijknamige tentoonstelling in Museum Jan Cunen.
Auteurs: Feico Hoekstra, Karin van Lieverloo, Marc van der Linden, Merel van den Nieuwenhof en Marguerite Tuijn. Uitgever: Waanders. ISBN: 9789462621534.
Mohair, fluweel, bouwplastic en trampolines. Karin van Dam (Eindhoven 1959) combineert in haar tactiele kunstwerken de meest uiteenlopende materialen. Haar installaties zijn als denkbeeldige steden of landschappen waar je in kunt ronddwalen. Inspiratie vindt ze op reis. ‘Dat kunnen verre reizen zijn, maar ook binnenlandse treinreizen. In Nederland vang ik evenveel op, kijken met een open vizier kan overal.’
Klik hier om het hele artikel te lezen.
‘Kunst is wat ons menselijk maakt,’ aldus Christine Macel, artistiek directeur van de Biënnale van Venetië. Kunst is volgens haar de ultieme plek voor reflectie, voor individuele expressie, voor dromen en utopieën. Eric Beets en Merel van den Nieuwenhof gingen los van elkaar kijken en bespreken hun favorieten.
Klik hier om het hele artikel te lezen.
De Ethiopische Tegene Kunbi werkt als artist in residence in Blaricum, de Nederlandse Lenneke Wispelwey is net terug van haar residency in Jingdezhen (China). Wat heeft het werken in een andere omgeving hen gebracht? Tegene: 'De seizoenen. Een grote verrassing waren de velden vol gekleurde bloemen in het voorjaar. Wauw!'
Klik hier om het hele artikel te lezen.
‘Ja, ’t kan me niet “ver” genoeg zijn! En hoe vreemder en wonderlijker alles is, des te meer ik geniet. (…) ik geloof dat ik het reizigersbloed in de aders heb!’ schreef Marius Bauer (1867-1932) eens. Ook andere kunstenaars van zijn generatie waren reislustig. Wat Bauer onderscheidt is zijn toewijding aan de Oriënt. Hij baseerde zijn werk vrijwel uitsluitend op reizen naar onder andere Egypte, Syrië, Palestina, Algerije, Marokko, Rusland, Nederlands-Indië en India.
Klik hier om het hele artikel te lezen.
Het Nederlandse Kunst Boek biedt een overzicht van de hoogtepunten van zes eeuwen beeldende kunst in ons land. Werk van ruim 300 Nederlandse schilders, beeldhouwers en fotografen wordt erin afgebeeld en beschreven – van Jeroen Bosch tot Karel Appel, van Hendrick de Keyser tot Joep van Lieshout en Rineke Dijkstra. Maar het boek gaat zeker niet alleen over Nederland. Weidse polders en ‘Hollands licht’ vormen maar een deel van het verhaal.
Auteurs: Din Pieters, Merel van den Nieuwenhof, Nicky Louise van Banning, Rozanne de Bruijne. Uitgever: Wbooks. ISBN: 9789462581104
In het Stedelijk Museum voor Actuele Kunst (S.M.A.K.) in Gent valt momenteel een indrukwekkend kunstwerk te bewonderen: de tekening Wall Drawing Nr.36 van Sol LeWitt (1928-2007) uit 1970. Het werk bestaat maar liefst uit 156 vierkante meter en 15,8 kilometer aan lijnen.
Klik hier om het hele artikel te lezen.
Beeldhouwer Frode Bolhuis bouwt aan een wondere wereld vol dieren, hutten en fragmenten van verlaten ruimtes uit verleden of toekomst, gemaakt van ogenschijnlijk tere materialen. ‘Ik maak objecten die een verhaal kunnen dragen.’
Klik hier om het hele artikel te lezen.
‘Droom’ is een terugkerend woord als Keetje Mans (1979) over haar werk praat. Daarmee doelt ze op de sfeer van haar schilderijen. ‘Het heeft altijd iets onderhuids, iets woekerends. Vaak ook iets dat ik zelf nog niet ken.’ Ondanks het soms bijna vrolijke kleurgebruik hebben haar schilderijen iets mysterieus, ongemakkelijks of zelfs unheimisch, waar je moeilijk de vinger op kunt leggen. Een schemergebied tussen aards en hemels, tussen droom of nachtmerrie.
Klik hier om het hele artikel te lezen.
De verhalen uit Ovidius’ ‘Metamorphosen’ (eerste eeuw na Chr.), waarin goden en andere mythologische figuren van gedaante veranderen, zijn van alle tijden. Dat vond ook Rijksmuseum Twenthe, waar hedendaagse kunst in het licht van deze klassieker wordt getoond.
Klik hier om het hele artikel te lezen.
Ze tekent zelfportretten, al zo’n twintig jaar lang. Uitgekeken op haar eigen gezicht raakt ze niet. En dat begrijp ik wel, als Rosemin Hendriks bakken met foto’s van zichzelf laat zien: een veelheid aan kapsels, gezichtsuitdrukkingen en gemoedstoestanden passeert de revue. “Ik tekende eerst mijn spiegelbeeld, maar had dan steeds dezelfde geconcentreerde blik. Door foto’s te maken kan ik meer variatie aanbrengen.” Daar speelt ze mee, door bijvoorbeeld een pasfotohokje in te duiken of de houding van een bokser na te doen. “Het is interessant hoe je er soms zelf bijna niet meer op lijkt.” Deze foto’s vormen het uitgangspunt van haar tekeningen.
Klik hier om het hele artikel te lezen.
Monnikszanger, Afrikaanse paradijsmonarch, Emeraldhoningzuiger, Schoenbek. Het zijn de namen van vogels die door Roos Holleman (Tilburg 1989) worden vastgelegd in grote pasteltekeningen. In al hun pracht en in al hun eenvoud.
Ik tref Roos Holleman in Kers Gallery in de Jordaan, waar zij drie van haar tekeningen aan het installeren is. Terwijl we al pratend naar een monumentale, maar toch intieme tekening van een geelgorsje kijken, wordt naast ons een ingewikkelde sculptuur van een mechanisch dier in elkaar gezet: Roos neemt deel aan de groepsexpositie ‘To the zoo’. Als de galerie gaat sluiten, zetten we ons gesprek voort terwijl we in de regen naar het station lopen.
Klik hier om het hele artikel te lezen.
De een ziet dinosaurussen, insecten en wortels van eeuwenoude bomen, de ander botten, karkassen of buitenaardse wezens. De sculpturen van Maartje Korstanje (1982) roepen associaties op met de natuur in al haar facetten, met leven en dood. Tegelijkertijd zijn de sculpturen met hun grillige kartonnen vormen ongrijpbaar en abstract. Ze stoten af en trekken aan en laten een onuitwisbare indruk achter.
Klik hier om het hele artikel te lezen.
Kruseman. Kunstbroeders uit de romantiek geeft een uitgebreid overzicht van de schilderende familie Kruseman. Werk van vijf negentiende-eeuwse leden van deze familie (Cornelis, Jan Adam, Fredrik Marinus, Jan Theodoor en Hendrik Dirk) is in dit boek samengebracht. Met prachtige portretten, romantische landschappen, Italiaanse volkstaferelen en fraaie zeegezichten geeft het een verrassend en kenmerkend beeld van zowel de romantiek als de veelzijdigheid van de kunstenaars.
Ik droeg bij aan de publicatie met de essays Fredrik Marinus Kruseman (1816-1882): schilder van romantische landschappen en Jan Theodoor Kruseman (1835-1895): zeeschilder met een liefde voor Holland. ISBN: 9789462620148
Het werk van modeontwerpster Marga Weimans is onderwerp van een retrospectief in het Groninger Museum. Een retrospectief, is dat niet meer iets voor oudere kunstenaars of ontwerpers, om een overzicht van hun gehele oeuvre te laten zien? “Ik vind het juist interessant om het een retrospectief te noemen. Het is een mooie tegenstelling: ik ben jong, maar het geeft ook de ambitie aan die ik heb,” zegt Weimans. Ze is inderdaad geen beginnende of zoekende ontwerpster meer – als ze dat al ooit is geweest. Het zelfvertrouwen waarmee ze spreekt uit zich ook in de krachtige beeldtaal en architecturale vormen van haar ontwerpen.
Klik hier om het hele artikel te lezen.
‘Über das Morgen hinaus’ is het prikkelende thema van de Quadriennale van Düsseldorf. Het inspireerde de dertien deelnemende instellingen op uiteenlopende wijze. Terugblikkend of vooruitblikkend en van utopie tot distopie - de Quadriennale is veelzijdig, afwisselend en absoluut een bezoek waard. Voor wie een keuze wil maken uit het grote aanbod selecteerde Kunstkrant.nl drie must sees: kunst en alchemie in Museum Kunstpalast, Pauline M'barek in Kunst im Tunnel en Kandinsky, Malewitsch en Mondriaan in Kunstsammlung Nordrhein-Westfalen.
Quadriennale Düsseldorf loopt van 5 april tot 10 augustus 2014.
Klik hier om het hele artikel te lezen.
In opdracht van de Stichting Kunstschilder Huib Van Vugt deed ik onderzoek naar kunstenaar Huib Van Vugt. Dat mondde uit in twee tentoonstellingen en het boek 'Huib van Vugt, een kunsthistorische beschouwing'. In de publicatie worden zijn veelzijdigheid, zijn tekentalent, maar ook de zoektocht naar een eigen stijl en invloeden van andere kunstenaars in zijn werk beschreven. De kunst van Van Vugt wordt daarmee in een breder kunsthistorisch verband geplaatst.
ISBN: 9789082130607.
Het boek is ook te bestellen via www.huibvanvugt.nl.
Both father and son Israëls were prominent artists of their time: one in his realism, while the other broke with this in favour of a vigorous, impressionistic approach to his subjects. Although their oeuvres differed, they admired each other's work.
Engelstalig artikel voor The Low Countries (jaarboek 2013, nr. 21).
Klik hier om het te lezen.
Samen met Aafke de Bruijn stelde ik 'De Museumschool 10 jaar' samen over een kunsteducatieve samenwerking tussen een museum en een vmbo-school. In deze uitgave worden niet alleen de successen van de afgelopen jaren, maar ook de leermomenten besproken en er worden tips gegeven voor instellingen die erover denken om ook een dergelijk project op te zetten.
Klik hier om de digitale versie te bekijken.
Interesse in een fysiek exemplaar? Stuur me dan een mailtje.
Museum Boijmans van Beuningen verwierf vorig jaar de Vegetables van Scholten & Baijings, waarover Gerrit Komrij schreef (NRC Handelsblad, 19 november 2009): “Waar ik echt voor door de knieën ga zijn hun vegetables. Groenten die je niet kunt eten.” Inderdaad, de Vegetables zijn niet eetbaar, maar in hun textuur zo overtuigend dat ze op zijn minst de eetlust opwekken. Carole: “We hebben het materiaal bewust zo bewerkt dat de groenten echt aanvoelen. We wilden geen knuffelrabarber maken.” Paper porcelain werd onlangs aangekocht door het Stedelijk Museum in Den Bosch (SM’s). Dit serviesgoed laat in het eindproduct de werkwijze van Scholten & Baijings zien: “Handelend denken, dat is hoe wij werken.”
Klik hier om het hele artikel te lezen.
Heldere kleuren, de natuur in volle bloei en kinderen in smetteloze zondagskleding: de foto's van Ruud van Empel lijken paradijsjes van perfectie. Ze doen op het eerste oog realistisch aan. Pas in tweede instantie ziet de toeschouwer dat er iets niet klopt. Zijn de ogen van het kind dat je aankijkt niet te groot? Is de omgeving niet te idyllisch? De fotowerken van Van Empel zijn geen gewone foto's, maar gecomponeerde beelden die zorgvuldig worden samengesteld uit honderden fragmenten van foto's. Zo ontstaan paradijselijke voorstellingen, die in werkelijkheid niet bestaan.
Klik hier om het hele artikel te lezen.
Het leven in al zijn facetten vormt de grootste inspiratiebron voor Arik Levy: “Het leven is een systeem van tekens en symbolen, waarin niets is wat het lijkt.” Menselijke emoties en levensfases komen op subtiele wijze tot uiting in zijn werk, zonder dat de kunstenaar zijn gedachten al te nadrukkelijk prijs geeft. Het publiek is vrij om er zijn eigen emoties en ervaringen op te projecteren. Een voorbeeld is Le Départ, een prachtige bronzen sculptuur in de vorm van een kussen. De één associeert het met de dood, door de afwezigheid van een mens wiens hoofd een afdruk lijkt te hebben achtergelaten. Een ander wordt simpelweg geraakt door de schijnbare zachtheid van het materiaal.
Kik hier om het hele artikel te lezen.
Herman Smorenburg en René Zwaga zijn beiden vertegenwoordigers van het fantastisch realisme, een stroming waarin droomachtige voorstellingen worden uitgedrukt in een gedetailleerde, realistische beeldtaal. Bij de tentoonstelling 'Onbegrensd verbeelden' in Het Slot Zeist verscheen deze gelijknamige publicatie.
ISBN: 9789080420069
Tijdens een verblijf in het ziekenhuis voorzag kunstenaar Isaac Israels (1865-1934) in 1919 een schetsboek van tekeningen en aquarellen. In plaats van zijn bekende straat-, bar- en theatergezichten, vormen nu bloemstillevens, medepatiënten, verpleegkundigen en zijn voeten het onderwerp van zijn schetsen. Aan de hand van nieuw biografisch materiaal en niet eerder gepubliceerde brieven, foto’s en kunstwerken wordt het ziekenhuisverblijf van Israels beschreven in deze rijk geïllustreerde publicatie.
ISBN: 9077907599
